Τα γεγονότα της περασμένης Παρασκευής στη Λάρνακα, ενώ θα έπρεπε να συγκλονίσουν το σύνολο της Κυπριακής κοινωνίας και να θέσουν προβληματισμούς σε κάθε σπίτι, κατέληξαν να είναι τετριμμένα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι εκπρόσωποι της αστυνομίας, οι οποίοι με τις αναφορές τους στα συμβάντα και την καταγραφή των υλικών ζημιών, των συλλήψεων και των τραυματιών, υποβιβάζουν το όλο θέμα σε επίπεδο γηπέδων.
Ανεξάρτητα από το ποια πλευρά άρχισε πρώτη, το θέμα είναι ξεκάθαρο: Ότι ομάδες φασιστικών στοιχείων, με μια πολύ καλά προγραμματισμένη πολιτική γραμμή και έχοντας πάρει πράσινο φως από το τι συμβαίνει στην Ευρώπη, δρουν κατά των μεταναστών και των Τουρκοκυπρίων. Χρησιμοποιώντας παραπλανητικά συνθήματα, που έχουν συνήθως απήχηση στη μάζα του κόσμου σε περιόδους κρίσης, παρασύρουν την κοινή γνώμη, συνδέοντας τον εποικισμό των κατεχομένων με το ρεύμα της μετανάστευσης από μουσουλμανικές χώρες, καθώς επίσης και τα επιδόματα που λαμβάνουν αιτητές μετανάστες με την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Πώς είναι δυνατόν, μια ‘προηγμένη κοινωνία’ όπως η Κυπριακή, η οποία στέλλει τα παιδιά της στα πανεπιστήμια για εξειδίκευση και που ως εκ τούτου εισάγει εργάτες από τις λεγόμενες τριτοκοσμικές χώρες, να αποδέχεται τη φημολογία ως μέρος του τρόπου λειτουργίας της ; Γιατί ο κόσμος πίστεψε τόσο εύκολα το παραμύθι , ότι πολιτικοί πρόσφυγες παραπονέθηκαν για την καμπάνα του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα; Και για να έρθουμε και στα της πόλης μας , που υποφέρει κάτω από τον ζυγό της φημολογίας , πώς είναι δυνατόν, επαγγελματίες δημοσιογράφοι να σπέρνουν φήμες, ότι η ζωή των κατοίκων της εντός των τειχών Λευκωσίας είναι δυσβάσταχτη εξαιτίας των ξένων μεταναστών, ενώ οι ίδιοι δεν έχουν ρωτήσει ποτέ τούς κατοίκους της παλιάς πόλης για το θέμα αυτό; Γιατί ο κάθε βουλευτής έχει άποψη για την Παλιά Πόλη, ενώ δεν ζει σ′ αυτή; Γιατί, τελικά, όλοι έχουν πρόβλημα με τους ξένους της Παλιάς Πόλης εκτός από τους ίδιους τους κατοίκους της πόλης; Μήπως πρέπει να δούμε το θέμα πιο σοβαρά;
Μήπως, εν τέλει, μετατρεπόμαστε σε έναν όχλο προβληματικών ανθρώπων οι οποίοι , ψάχνοντας λύσεις στα υπαρξιακά, ψυχολογικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα βρίσκουμε το εξιλαστήριο θύμα στο πρόσωπο των φτωχών, των ανυπεράσπιστων και των διαφορετικών;
Μήπως, υποβιβάζοντας τούς άλλους νομίζουμε, οι Κύπριοι, ότι γινόμαστε σπουδαίοι;
Μήπως, σιγά-σιγά, μεταμορφωνόμαστε σε ναζί;
Άγρυπνοι Εντός Των Τειχών Οκτ 2010
